artikeltje over Willette
[…] Car Wil lette est avant tout, à mon sens, un pein- tre d’émotion. Qu’il fixe la grâce perverse un peu de ses Parisiennes aux pieds légers, aux jambes rondes et aux yeux ingénument curieux, où qu’il fasse chanter la peine de ses Pierrots noirs à la lune blanche, ses dessins dégagent toujours un sentiment exquis de tendresse émue, de caresse dou- loureuse où tendrement passionnée.
C’est d’ailleurs un «lithographe » remar- quable et telles de ses pièces valent les meil- leures du genre. Tout y est: les noirs veloutés et chauds, si difficiles à obtenir sur la pierre rebelle, la souplesse des demi- teintes et la délicatesse du trait.
Ses affiches malheureusement trop rares ne sont peut-être pas très « commerciales», mais la saveur de l’œuvre ne suffirait-elle point largement à les distinguer des autres?
NL:
[…] Omdat Willette naar mijn mening vooral een schilder van emotie is. Of hij nu de perverse gratie van zijn Parisiennes vastlegt met lichte voeten, ronde benen en naïef nieuwsgierige ogen, of dat hij de pijn van zijn zwarte Pierrots laat zingen voor de witte maan, zijn tekeningen geven altijd een voortreffelijk gevoel van ontroerde tederheid, pijnlijke streling. of tedere gepassioneerdheid. Hij is ook een opmerkelijke ‘lithograaf’ en sommige van zijn stukken zijn de beste in hun soort. Alles is aanwezig: de fluweelzachte, warme zwarttinten, zo moeilijk te verkrijgen op rebelse steen, de soepelheid van de halftonen en de fijnheid van de lijn. Zijn helaas te zeldzame posters zijn misschien niet erg “commercieel”, maar zou de smaak van het werk niet ruim voldoende zijn om ze van de anderen te onderscheiden?
dit is de hele pagina:
